کاخ شکوه مند عالی قاپو با مفاهیم "عالی" به معنای بلند و "قاپو" به معنای درب را می‌توان شاه کلید طلایی و دنیای حیرت انگیز حکومت صفوی در شهر زیبای اصفهان دانست. عمارتی که با گذشت صدها سال همچنان شکوه خود را حفظ کرده است. با ما همراه شوید تا با این شاهکار معماری تاریخی ایران بیشتر آشنا شویم.
ورودی این کاخ حیرت انگیز بصورت یک سقف دولایه گنبدی شکل با ارتفاع 11 متر به شکل حالت سه بعدی می باشد. در زیر این سقف زیبا، چهار گوشه وجود دارد که اگر شخصی در یکی از این گوشه‌ها ایستاده و نفر دیگر روبروی آن قرار گیرد، با صحبت کردن می‌توانند صدای یکدیگر را بشنوند.
نخستین اتاق انتظار در طبقه دوم کاخ است که با داشتن شومینه هواکش‌دار قائم درونی، گردشگر را به سوی خود می‌کشاند. این اتاق با همین ویژگی در طبقه‌های سوم و چهارم نیز به چشم می‌خورد. سرانجام با عبور از طبقه پنجم با یک سقف چوبی مسطح که یک پله از ایوان ستون‌دار کاخ پایین تر است به ایوان عظیم می‌رسیم. از اینجا یک میدان وسیع خیالی را روی شهر می بینیم که تا حدودی غیر قابل باور است. چون که تنها 13.2 متر از کف میدان بلند است! گفتنی است در 13 متری عادی، کسی نمی‌تواند همه چیز را ببیند.
یکی از مهم‌ترین موضوعات ساختاری ستون‌ها، آرایش آن‌هاست. به گونه‌ای در مکان‌هایی خاص قرار گرفته‌اند که گرفتگی و انسداد فضا به کمترین حد خود برسد و پس از 4 قرن ستون‌ها توانسته‌اند، وزن سقف عمارت را به خوبی تحمل کنند. همچنین در کف ایوان، بین کف پوش‌ها و ستون‌های چوبی، تعدادی سیستم چوبی برای ثبات ساختاری در برار زلزله وجود دارد.
همه نقاشی‌ها در کاخ، چنان حجم وسیعی از الگوهای ابداعی را پوشش می‌دهد که پس از 4 قرن برای دایرة المعارف از نقاشان سنتی طراحی اسلیمی و مینیاتور به کار می‌رود. آن‌ها توسط استاد بسیار مشهور رضا عباسی و شاگردانش به تصویر درآمدند.
در اتاق شاه نشین و به روی سقف نوعی گچ‌بری با الگوهای جاویدان و در هر دو طرف طرح‌هایی از پرنده به چشم می‌خورد که بعضی از آن‌ها خیالی و تعدادی دیگر نیز واقعی هستند. با عبور از اتاق شاه نشین به بالکن غربی می‌رسیم که چشم اندازی بی نظیر از اصفهان به عنوان باغ شهر دیده می‌شود. مدرسه مادرشاه، کاخ چهلستون، تالار اشرف، موزه تاریخ طبیعی، مسجد سید و دیگر بناها از این بالکن دیده می‌شود.
با رسیدن به طبقه آخر، گردشگر می‌تواند خود را در مکانی خیالی ببیند که تزئینات گچ بیشتر نظر او را جلب می‌کند. این فضای خیالی، تالار موسیقی نامیده می‌شود که 16 فضای متفاوت دارد. علاوه بر کاربرد تزئینی اتاق موسیقی، اتاقک‌های اکو موجب می‌شوند که حاضران فکر کنند که به جای یک نوازنده، گروهی از نوازندگان در حال نواختن همین نوت و ابزار موسیقی هستند به شرط آن که همه درها و پنجره ها بسته باشد. این اتاق شگفت انگیز موسیقی در سال 1634 میلادی به دستور شاه عباس دوم ساخته شد.
